---

 

Sytuujący się w centrum niniejszej książki problem erotyki rozpatrywany jest niejako w synoptycznej perspektywie, ukonstytuowanej poprzez analizę dwóch rodzajów dyskursów – tekstu poetyckiego i tekstu naukowego. Tragedie Eurypidesa (480-407/6 r. p.n.e.) i koncepcję matriarchatu Johanna Jakoba Bachofena (1815-1887) łączy problem dialektyki erosa jako życiodajnej, kulturotwórczej, a jednocześnie destrukcyjnej mocy. Rozwiązanie tego problemu sprowadza się – uchwyćmy sedno zagadnienia – do odpowiedniego określenia normatywno-symbolicznej regulacji erotyki. Separacja seksualności od norm moralnych, a zatem od aksjologicznej i instytucjonalnej struktury macierzyństwa i ojcostwa, aktualizuje chaos, stan sprzed ustanowienia porządku, a zatem unicestwia ludzki świat (kulturę), a przynajmniej świat Zachodu, opierający się – zdaniem i Eurypidesa, i Bachofena – na monogamicznym małżeństwie i dyskursywno-instytucjonalnej matrycy ojcostwa. Wspólną osią dyskursywną dla Eurypidesa i Bachofena jest zatem powiązanie (nie)porządku erotycznego z (nie)porządkiem politycznym, dyskursywnym i symbolicznym. Środkiem owej osi, jej punktem ciężkości staje się kwestia erotyki kobiecej i odpowiadającej jej struktury symboliczno-semantycznej. Wspólnym układem odniesienia, horyzontem znaczeniowym staje się tutaj kultura grecka, a w szczególności jej religijno-polityczny aspekt.
Każdy z tych dyskursów omawiany jest w zróżnicowanej perspektywie metodologicznej: w analizie tragedii Eurypidesa, autorstwa Ewy Smolki-Drewniak , dominują narzędzia badawcze, właściwe dla historii kultury oraz antropologii strukturalnej. W rekonstrukcji i interpretacji teorii Bachofena, opracowanej przez Tomasza Drewniaka, zaznacza się przewaga kategorii z zakresu religioznawstwa oraz filozofii (kultury) (ze wstępu).