---

 

Dzieci i młodzież w dzisiejszych czasach zmagają się z różnorodnymi trudnymi sytuacjami. Dotyczą one psychicznych i fizycznych zagrożeń, zakłóceń, przeciążeń czy deprywacji emocjonalnej. W sumie trudności te utrudniają, czy wręcz uniemożliwiają, normalne funkcjonowanie – tworzenie i podtrzymywanie bliskich relacji z rówieśnikami i osobami dorosłymi (rodzicami, nauczycielami), a także prowadzą do łamania norm obowiązujących w środowisku szkolnym oraz pozaszkolnym. Młodzi ludzie, którzy doświadczają tego typu trudności, przejawiają różnego rodzaju zaburzenia zachowania i emocjonalne. Takie dzieci i młodzież, mając gorzej ukształtowane cechy osobowości czy charakteru, będące bardziej podatne na negatywne oddziaływania najbliższego otoczenia (ignorowanie przez rodziców lub brak akceptacji ze strony rówieśników) coraz powszechniej wymagają pomocy ze strony specjalistów. Jednym ze skuteczniejszych sposobów pokonywania zaburzeń zachowania i emocjonalnych jest uczestnictwo w socjoterapii. Sprzyja ono bowiem nawiązywaniu prawidłowych kontaktów i więzi, przywracaniu i rozwijaniu poczucia własnej wartości (adekwatnej samooceny), radzeniu sobie z nieśmiałością bądź skłonnościami do agresji lub wrogości. W tym rozumieniu socjoterapia przyjmuje formę pomocy psychopedagogicznej, służącej terapii dysfunkcji rozwojowych w sferze emocjonalnej, a także społecznej.
W publikacji autor skupił się w mniejszym stopniu na teorii, a w zdecydowanie większym na metodyce zajęć socjoterapeutycznych, przeznaczonych dla dzieci i młodzieży mającej problemy w komunikowaniu się, z zespołem hiperkinetycznym (nadpobudliwości ruchowej), do pracy świetlicach socjoterapeutycznych, dla uczniów mających problemy w nauce, dla dzieci i młodzieży agresywnej, dla tych, wobec których używana była przemoc, a także dla młodzieży uzależnionej od środków psychoaktywnych lub zagrożonej uzależnieniem oraz dla dzieci i młodzieży sprawiających trudności wychowawcze w szkole.
(ze wstępu)